Salome's Last Dance

In 1892 trekken Oscar Wilde en zijn minnaar Bosie naar een bordeel, waar ze hartelijk ontvangen worden als vaste klanten. Het Britse koningshuis heeft net Wilde's nieuwe theaterstuk verboden, waarop madame Salomé besluit om in haar bordeel een clandestiene privévoorstelling op te voeren. Het stuk handelt over het bijbelse verhaal van Salomé en haar verzoek aan Herodes: breng me het hoofd van Johannes de Doper op een zilveren schaal. Het gaat dus om een verhaal dat bewerkt werd door Wilde, en vervolgens weer door Russell; dat heeft zo zijn gevolgen! Alle personages worden vertolkt door de prostituees en klanten van het bordeel, terwijl Wilde geamuseerd ligt toe te kijken en onderuitgezakt van een glaasje champagne nipt. De drie verschillende versies van het verhaal verstrengelen en groeien samen, om dan weer te botsen tot Russells barokke gensters er vanaf spatten. De maangloed waarin de film baadt, geeft aan Wilde's dialogen een bijzondere draai; alsof zijn woorden paradoxaal genoeg net blootgelegd worden door de overdadige mis-en-scène.