Vampyros Lesbos en De Sade 70 zijn twee mijlpalen in het erotische oeuvre van de productieve Spaanse regisseur Jess Franco: saffische vampiers en markies de Sade worden gesublimeerd via zijn muze, Miranda Soledad.

Vampyros Lesbos is ongetwijfeld een van zijn meest visueel vernuftige films, en de ultra cult psychedelische muziek van de hand van Siegfried Schwab en Manfred Hübler schreef soundtrackgeschiedenis (Tarantino zou die later in Jackie Brown gebruiken). De erotiek à la markies de Sade en de verhouding tussen dominantie en verslaving in een liefdesrelatie worden hier gesublimeerd door vampirisme, een metaforische figuur die Franco nog vaak zou gebruiken (zoals in Female Vampire met zijn andere muze, Lina Romay).

Ook De Sade 70 overtreft zichzelf, ondanks het extreem lage budget waarmee Franco het moest rooien. Het is zonder twijfel een van de meest verontrustende films van de regisseur. Deze hedendaagse benadering van het werk van Markies de Sade met een realistische inslag, toont ons de toxische relatie tussen een jong meisje en haar stiefvader, die haar tot de ergste wreedheden drijft. De muziek is opnieuw betoverend, deze keer gecomponeerd door de Italiaan Bruno Nicolai, een leerling van Morricone die uitgroeide tot een van de grootste componisten van soundtracks voor Italiaanse genrefilms (The Case of the Scorpion’s Tail, The Red Queen Kills Seven Times...).