Maidens of Fetish Street is de enige film die Saul Resnick zelf regisseerde, daarnaast werkte hij in de jaren 1960 mee aan heel wat bizarre Amerikaanse exploitation films. Zijn film is een parel van de sexploitation, die mondo (valse, sensatiezoekende documentaire) vermengt met een experimentele benadering (Resnick was in eerste plaats een beeldtechnicus) en met de onvermijdelijke striptease- en erotische scènes. Een toppunt van sexploitationwaarin de nachtelijke stad, Los Angeles in dit geval, een labyrint van zonde en verdorvenheid wordt en waarin de ‘amorele’ personages hun fantasieën en obsessies uitleven onder het toeziende, voyeuristische, maar ook moraliserende oog van de camera. Zoals in veel sexploitation en mondo films wordt de kijker moreel gerustgesteld door de voice-over van de verteller, die voor een zekere afstand zorgt tot de losbandige scènes die de kijker dan verder gewillig kan aanschouwen. 

In Bilbao is de voice-over die van de protagonist die daarmee toegang geeft tot zijn denkwereld. We vinden hier alle elementen terug van bovenstaande film, maar met een Latijnse benadering die ver van het Amerikaanse puritanisme ligt. We volgen de held in zijn obsessie voor de stripteaseuse Bilbao en tijdens zijn nachtelijke omzwervingen die ons in een verontrustende grijze zone onderdompelen. Net zoals in Caniche of Anguish presenteert Bigas Luna ons een traumatiserende en fascinerende ervaring die sterk doet denken aan de morbide en erotische neigingen van de giallo…