De Nederlandse actrice Sylvia Kristel is in oktober vorig jaar op 60-jarige leeftijd overleden. Met deze B-tot-Z bezorgen we haar een onbeschroomd postuum eerbetoon.

Natuurlijk kunnen en willen we niet om de film "Emmanuelle" heen, de Franse soft-erotische prent uit 1974 die haar op één slag wereldberoemd en door vele mannen (en vrouwen) begeerd maakte, al vormde ze op dat moment een paar met “de liefde van haar leven”, de Vlaamse literaire reus, Hugo Claus. Amper 22 was ze en net verkozen tot Miss TV Europe, toen de rol van Emmanuelle haar tot een icoon van de seksuele revolutie katapulteerde. Ze was een voor het erotische genre atypische beauty (de rondborstige bombshell was nog steeds de norm) die het moest hebben van haar natuurlijke sexappeal. In het tijdperk voor de komst van de videocassette zorgde "Emmanuelle" ervoor dat de seksfilm van obscure achterafzaaltjes naar de mainstream bioscoop verhuisde met als resultaat wereldwijd meer dan 350 miljoen bezoekers, 10 jaar lang op de affiche in Parijs en allerhande rip-offs ("Black Emanuelle" [sic]) en sequels.

Onze keuze voor de tweede film gaat uit naar het obscure en zelden vertoonde "La marge" (AKA The Streetwalker) van Walerian Borowczyk. De casting van Kristel en de alternatieve titel "Emmanuelle '77" doen vermoeden dat de film op maat werd gesneden van de softcore filmmarkt, maar de nadrukkelijk duistere en surreële atmosfeer staat hier haaks op. Regisseur Borowczyk had naam gemaakt met speelfilms als "Goto, l’île d’amour" en "Blanche". Maar door de gedurfde erotiek en barokke beeldvoering van "Contes immoraux" en het uiterst controversiële "La bête" raakte hij meer en meer vervreemd van de mainstream. "La marge" was een laatste poging om hier opnieuw aansluiting bij te vinden. Het verhaal over een brave huisvader - een rol van Joe Dallessandro ("Flesh for Frankenstein") - die voor zaken naar de stad reist en er een obsessieve relatie begint met een prostituee - in haar autobiografie noemde Sylvia Kristel dit haar favoriete vertolking - was slechts een voorwendsel om een compleet bevreemdende en enigmatische film te draaien vol stilistische hoogstandjes en een opmerkelijke seventies soundtrack (10cc, Elton John, Pink Floyd).