FRENCH EXTREME | Offscreen
Aan de vooravond van het derde millennium leek de cinema van alle censuur bevrijd, leken er geen grenzen meer wat betreft de representatie van lichamen en seksualiteit. Zo verschenen, onder andere, de films van Catherine Breillat of Lars Von Trier, waar pornografie en auteurscinema zich tegen elkaar aanschurkten… tot Baise-moi, een brute uppercut gecoregisseerd door ex-pornoster Coralie Trinh Thi en schrijfster Virginie Despentes, een verfilming van de eerste roman van Despentes. Deze brute punkfilm mixte zonder toegevingen en op een nihilistische manier rape-and-revenge en pornografie. Bij de première in Locarno veroorzaakte de film een schandaal en dat was ook het geval bij de release in Frankrijk, waar de film na enkele dagen werd verboden voor kijkers onder de 18 jaar. Ook in België was dit het geval. Dit heropduiken van het verbod voor min-18-jarigen, als gevolg van de strijd van een traditionalistische katholieke vereniging, was een harde klap voor de film (en andere die zouden volgen). Ook al werd de film niet volledig verboden, het maakte een normale verdeling van de film onmogelijk. Vandaag ligt de polemiek ver achter ons, hoog tijd om het hoofd koel te houden en de film te herontdekken!
Bij Martyrs van Pascal Laugier laten we de porno achter ons en begeven we ons op het domein van de torture porn, een term die een aantal films uit het gore genre van de jaren 2000 groepeert, zoals Saw en Hostel. Met deze film gebeurde het omgekeerde van wat Baise-moi te beurt viel. Eerst werd de film verboden voor min 18-jarigen, daarna voor min-16-jarigen. Dit redde het commerciële leven van de film, het verbod voor min-18-jarigen is immers een soort economische censuur waarbij het aantal kopieën op de vingers van een hand te tellen valt, wat nefast is voor het potentieel en de zichtbaarheid van een film. Martyrs blijft het hoogtepunt van de French Frayeurs, een golf Franse, extreme genrefilms zoals Frontière(s), À l’intérieur en Haute tension.