Out Loud! 2014: The Seventies | Offscreen
Het is elk jaar hetzelfde liedje, want dat liedje klinkt zo goed. 's Middags picknick, 's avonds (apéro)concerten en muziekfilms. Hoog op het dakterras van Beursschouwburg. Alles GRATIS en met zicht op Brussel!
We duiken met zeven muziekdocumentaires, langspeelfilms en concertregistraties head on in the seventies, een decennium met twee gezichten: kleurrijk, optimistisch en extravagant, maar ook inktzwart, pessimistisch en gewelddadig.
Iedereen eist zijn vrijheid op, in hotpants en op plateauschoenen. De seksuele revolutie dringt het oranje-bruine interieur van de huiskamer binnen; maar door de oliecrisis, kapingen, moordaanslagen, hoge werkloosheid en besparingen keert midden de jaren zeventig het tij. Van een toekomst die openligt voor iedereen naar de “no future” van de punk.
Op muzikaal vlak wordt het decennium omzoomd door de flamboyante glamrock van David Bowie, Roxy Music en T-Rex enerzijds, de glitter en beukende baslijn van de disco anderzijds. Daartussen klinkt de funky zware bas en dito “wah wah”-pedalen die samen met soul en R&B het klankbord vormen voor de Afro-Amerikaanse bevolking.
Hard rock-formaties als Deep Purple en Led Zeppelin strijden met progressive rockbands als Pink Floyd, Genesis of Yes om het langste nummer. Het conceptalbum verheft pop en rock tot artistieke hoogten, maar verzandt al even vaak in oeverloze improvisatie en pretentieuze virtuositeit. De tegenbeweging komt er in 1976 met de drie akkoorden muziek van punk. Aan het einde van de 70's ligt de (veelkleurige) hippiedroom van '68 helemaal aan diggelen en ontvlucht men de (grauwe) werkelijkheid in het zwartgallige punkanarchisme van de straat of in het exorbitante disco-escapisme van de dansvloer.
Het worden gevarieerde gezellige weken tijdens Out Loud!
Cracked Actor
Wham bam thank you ma'am! Een openhartig, beklijvend en zeer zeldzaam documentair portret van de muzikale kameleon David Bowie.
Saturday Night Fever
“You can tell by the way I use my walk, I'm a woman's man - no time to talk.” zingen The Bee-Gees. Discoklassieker met John Travolta.
Soul Power
When you walk out of this movie, you'll say to yourself: “Damn right, I'm somebody!” - James Brown
Wattstax
Do the Funky Chicken! Zo zingt Rufus Thomas. In 1972 werd in Los Angeles - ter nagedachtenis van de rassenrellen 7 jaar eerder - een spectaculair concert gehouden.
200 Motels
Op tournee met Frank Zappa & The Mothers of Invention. Een hallucinante en surreële trip - een mens zou voor minder zot worden!
Punk in London
'Cause London is drowning, and I live by the river. - The Clash. Een opname uit de eerste hand die het punk-fenomeen in al zijn brute kracht en energie registreert.
The Last Waltz
“It Started as a Concert. It Became a Celebration.” Op 25 november 1976 gaf The Band zijn afscheidsconcert en Martin Scorsese was erbij om het op film vast te leggen.