Café Flesh

In 1982 begon de ziekte Aids om zich heen te grijpen. Stephen Sayadian stelde zich er een wereld bij voor, verdeeld in seksueel positieve en negatieve mensen. Het werd het uitgangspunt van “Café Flesh”: na een nucleaire oorlog is seksueel contact onmogelijk voor 99% van de bevolking want het maakt hen dodelijk ziek. De gezonde 1% wordt gedwongen om seks-acts op te voeren in rokerige nachtclubs, waar de zieken er met een mix van begeerte en shock naar komen kijken. Die acts zijn echter compleet bizar en ondanks de expliciete seks zorgen ze eerder voor opgetrokken wenkbrauwen dan opwinding. Word jij opgewonden van vrijscènes met een gemuteerde rattenman? Of rampetampen met een gigantische potlood? De hallucinante beelden en Sayadians voortreffelijke mis-en-scène maakten er een absolute cultfilm van.