Cinema Bis Belge 2016 | Offscreen
Een focus op Belgische cult en exploitation cinema: Sinds de vorige festivaleditie zijn we gestart met een nieuwe, terugkerende retrospectieve programmamodule die focust op Belgische cult en exploitation cinema. ’Cinéma Bis’ is een breed begrip dat slaat op goedkoop geproduceerde films – van B tot Z - in populaire genres als horror, avonturenfilms of erotiek. De Cinéma Bis floreerde in de Gouden Jaren 60 en 70, de glorietijd van de wijkbioscopen en achterafzaaltjes. Ook enkele Belgen hebben naam gemaakt in de onderbuik van de filmindustrie. Daarbij durfden ze het aan om het hoofd te bieden aan een maatschappelijke en zedelijke context die veel strenger was dan nu, om zogenaamd ’minder waardevolle’ producten op de markt te brengen. Meer nog dan auteursfilms, brachten deze lowbudget en exploitatiefilms taboethema’s op tafel. Ze ontzenuwden vooroordelen door de maatschappij een onverbloemde spiegel voor te houden. Deze curiositeiten vol seks en geweld vielen in de smaak bij een heterogeen publiek en werden vertoond in de plaatselijke grootstedelijke ’grindhouse’ bioscopen zoals in de Brusselse Royal Nord (Rogierplein), de Victory (Nieuwstraat), Cinema Apollo (Mechelsestraat) of seksbioscopen als Le Paris en de ABC Cinema aan de Adolph Maxlaan.
La Plus Longue Nuit du Diable
De enige fictiefilm van de Belgische documentairemaker en filmdocent Jean Brismée blijkt een bijzonder geslaagde genrefilm, waarin de Italiaanse schone Erika Blanc het als een wellustige succubus gemunt heeft op zeven reizigers die beschutting zoeken in een afgelegen kasteel in het Zwarte Woud.
Et ma Soeur ne pense qu'à ça
Een van de eerste pogingen om in België sexploitation te draaien – door regisseur Henri Xhonneux (“Téléchat”, “Marquis”) onder een Amerikaans klinkend pseudoniem - resulteert in een verhaal over twee zusters die worstelen met hun libido. De Duitse versie “Die Pornoschwestern” laat minder aan de verbeelding over.