Religie is vaak over de hekel gehaald in de Europese genrecinema van de jaren 60-70 toen de maatschappij vrijer werd. De exploïtatiecinema is steeds verder gegaan in de uitbeelding van seks en geweld om de censuur uit te dagen en te morrelen aan de taboes van het katholieke geloof. In sommige films figureren priesters of nonnen die geconfronteerd worden met verlangens en seksuele aandriften die ze willen verdringen. En niet zelden is in bepaalde gialli (Italiaanse thrillers) het personage van de priester de moordenaar. Op een bepaalde manier spotten de regisseurs met de vertegenwoordigers van de religie door hen te ontheiligen, en wreken ze zich op hun invloed die hun vrijheid van meningsuiting in fictie beknot.

In House of mortal sin (aka The Confessional) vergrijpt Pete Walker, de paus van de Engelse sexploitation en horror, zich aan de figuur van de priester die hier een gevaarlijke psychopaat vol onderdrukte verlangens wordt, met een obsessie voor een jonge vrouw die bij hem te biecht is gegaan.

La monaca di Monza (aka The nun from Monza) is een van de eerste nunsploitation films, een filmgenre dat in een klooster speelt waar nonnen met een onblusbaar lijflijk verlangen niet zelden gemarteld worden. Het gaat om de tweede film van Eriprando Visconti, neef van Luchino Visconti, die in de jaren 70 schandaal schopte met La orca. Alsof het niet op kan, wordt de muziek van La monaca di Monza ook nog eens gesigneerd door maestro Ennio Morricone!