Deze zomer laat B tot Z het strand links liggen en nodigen we je uit om een duik te nemen in stilstaande wateren bevolkt door vreemde creaturen!

Swamp Thing bewijst dat superheldenfilms en andere Marvel- en DC Comics-adaptaties niet altijd blockbusters met wereldwijd succes zijn geweest. Toen de geekcultuur nog niet mainstream was maar eerder een tegencultuur, waren veel van deze films vaak niet echt geslaagde B-films (Superman and the Mole Men, Spider-Man Strikes Back…). Swamp Thing, geïnspireerd op de DC Comics uit de jaren 1970, is een soort smet op de filmografie van Wes Craven. Na de radicale schokken waarmee The Last House on the Left en The Hills Have Eyes het horrorgenre dooreenschudde, probeerde Wes Craven een voet tussen de deur van de mainstreamcinema te krijgen met een mengeling van sciencefiction en actie. Ondanks inzet van die Craven, drukte het schepsel waar de hele film rond draait echter alle hoop hierop de kop in wegens zijn mislukte look. Toch werd de kitscherige en excentrieke film een cultfilm. Wes Craven zal zich vlak na deze film herpakken en met A Nightmare on Elm Street een echte Master of Horror worden! 

De Japanse stilstaande wateren in Yasha-gaike (Demon Pond) van Masa-hiro Shi-noda, regisseur die gerekend wordt tot de Japanse New Wave, zijn uitnodigender. Shinoda, die begon als assistent van Ozu, tekent in de jaren 1960 voor enkele flamboyante misdaadfilms (zoals Pale Flower). Hier waagt hij zich aan het genre van de fantasy in een adaptatie van een van Japans grote fantasy-schrijvers, Kyoka Izumi. Geïnspireerd door het traditioneel Japanse kabukitheater levert dit een geraffineerde film op… niet te vergelijken met de Amerikaanse popcultuur van Swamp Thing!