Spiritisme, waarzeggerij, helderziendheid… deze bij definitie niet-wetenschappelijke vorm van buitenzintuiglijke waarneming is vaak het voorwerp van zwendel en oplichterij, ook als het in de context van publieke (en betaalde) optredens plaatsvindt. Een film noir als Nightmare Alley (zowel de oorspronkelijke klassieker uit 1947 als de recente remake door Guillermo del Toro) laat in een verhaal over een rondreizende kermis zien hoe gemakkelijk de grens vervaagt tussen paranormaal entertainment en charlatanerie. Maar films over spiritistische begoocheling kunnen ook de kaart van de fantastiek of horror trekken en zo de deur openzetten voor ontologische twijfel of het bovennatuurlijke.

Zo vertolken Jason Robards en Rosanna Arquette in Black Rainbow een alcoholistische vader en zijn helderziende dochter die door de zuidelijke Amerikaanse bijbelgordel rondreizen en truken van de foor uithalen om goedgelovige zielen een beter gevoel te geven over hun overleden dierbaren. Totdat een voorspelling echt blijkt uit te komen… Het verhaal over louche oplichterij neemt een reeks huiveringwekkende wendingen waarbij Mike Hodges op subtiele wijze verschillende genres samenbrengt (misdaadfilm, samenzweringsthriller en gothic horror).

In The Frighteners maken we kennis met Frank Bannister, een man die, na de dood van zijn vrouw, geesten kan zien. Hij sluit vriendschap met drie spoken, die hij vraagt de inwoners van een klein stadje schrik aan te jagen zodat hij de slachtoffers geld kan aftroggelen om ze uit te drijven. Ingeblikt vlak na het alom geprezen Heavenly Creatures en 5 jaar voor The Lord of the Rings, bleek deze prent een flop bij een bioscooppubliek dat niet bekend was met zijn vroegere low budget genrehybriden zoals Bad Taste en Meet the Feebles. Ondertussen heeft Peter Jacksons maffe mix van onconventionele komedie, rollercoaster-horror en virtuoze proto-CGI-griezel eveneens een gestaag groeiende cult–aanhang opgebouwd.