HORROR HOSPITAL | Offscreen
Begin jaren 1980 waren de hoogtijdagen van de slasherfilm, rolprenten waarin een of andere al dan niet gemaskerde psychopathische seriemoordenaar zijn slachtoffers door middel van blanke wapens en ander huis-, tuin- en keukengereedschap in mootjes hakt. De formule van succesfilms als Halloween en Friday The 13th werd gretig gekopieerd (om niet te zeggen uitgemolken) en er verschenen ook talrijke variaties op het thema en de setting van dit horror-subgenre. Zo werd de favoriete locatie van het zomerkamp voor tieners of de slaperige suburbia al eens ingeruild voor meer grootstedelijke oorden. In 1981 vormde Halloween II de opstap naar een minicyclus van slashers die een ziekenhuis als achtergrond voor de slachtpartijen gebruikten. Nu wordt er in hospitalen al wel een eindje gehakt en gesneden, de komst van een psychopaat zorgt steevast voor extra emmers bloedvergieten.
In Hospital Massacre, een van de eerste producties van de beruchte Israëlisch-Amerikaanse productiemaatschappij Cannon, dwaalt een verknipte moordenaar in chirurgische kleding door de gangen van een ziekenhuis en slacht artsen, verpleegkundigen en patiënten af met een breed scala aan medische apparatuur. Hij heeft het meer specifiek gemunt op een voluptueuze schone (scream queen en Playboybabe Barbi Benton) die allerhande gratuite onderzoeken naakt dient te ondergaan. Deze volledig van enige logica verstoken slasher extravaganza staat garant voor B-filmplezier van de bovenste plank.
In Visiting Hours levert Michael Ironside (hier meteen gecast na zijn doorbraak in David Cronenbergs Scanners) een ijzingwekkende prestatie als een gestoorde gek die een feministische journaliste brutaal verkracht en haar tot in haar hospitaalbed achtervolgt. Noteren we nog een creatieve mise-en-scène die van het ziekenhuis een claustrofobisch labyrint maakt, alsook een gewiekste tagline: “So frightening, you’ll never recover”.