Gérard Kikoïne begint zijn carrière in de geluidspostproductie door te werken aan films van Jess Franco en Riccardo Freda. In 1974 werpt hij zich op als regisseur-producent-monteur voor zijn eerste film: "L'amour à la bouche" ("Mannequin"), een erotische productie waarbij de jonge regisseur van bij de begingeneriek uitpakt met een uitgekiende beeldvoering. De film valt op door het contrast tussen de luchtige erotiek en de zeer sombere finale.

Drie jaar later neemt Gérard Kikoïne met "Parties fines" opnieuw plaats in de regiestoel. Deze keer waagt hij zich aan pornografie, een genre dat hij al verkend had als monteur (van "Le sexe qui parle"). De film werd een echte klassieker, met toenmalige erotische sterren Alban Ceray en Brigitte Lahaie, die deze keer iets meer dialogen krijgen dan we van hen gewoon zijn! Anders dan bij de snel in mekaar gezette Franse pornografische producties zijn Kikoïnes scenario's en regie zeer doordacht en wordt geen enkel detail van het decor verwaarloosd: de film speelt zich af in de jaren 30 en is een opmerkelijke reconstructie van les années folles, ondanks de budgettaire beperkingen.

Dankzij de zorg die hij besteedt aan zijn films, heeft hij de erotische cinema - waarvan de financiële beperkingen en commerciële belangen weinig plaats laten voor het artistieke - naar een hoger niveau getild. Door het genre met liefde te benaderen is Gérard Kikoïne, in een decennium waarin hij een twintigtal films regisseerde, één van de grootste regisseurs van pornografische films geworden - noem ze gerust zijn 'liefdesfilms'! Zijn kwaliteiten als regisseur werden ook in de VS opgemerkt waar hij actief was in de fantastische film. Zo werkte hij samen met het legendarische Cannon en met acteurs van het kaliber van Oliver Reed of Anthony Perkins.

- Gérard Kikoïne komt zelf deze uitzonderlijke avond inleiden! -