EXTRA-TERRESTRIAL | Offscreen
In volle E.T. the Extra-Terrestrial-rage valt Explorers op. De film doet in eerste instantie denken aan een typische Amblinproductie uit de jaren 1980, met vriendelijke buitenaardse wezens en geeky, op technologie verzotte kwajongens als helden. Maar het is een film van Joe Dante, de vader van de Gremlins, de herrieschoppers van het Hollywoodsysteem, en hevige fan van de goeie ouwe B-films uit het sciencefiction-genre. Het eindresultaat is verrassend: deels vanwege de chaotische postproductie die zorgde voor een licht geschifte montage, maar vooral door de sarcastische en gewaagde omslag in de finale waarmee de regisseur de wonderbaarlijke en betoverende toon uit het begin van de film wilde compenseren.
Body Snatchers is de derde adaptatie van de roman van Jack Finney, en dus de opvolger van de eerdere meesterwerken van Don Siegel en Philip Kaufman. Na de angst voor het communisme uit de jaren 1950 en de paranoia van de jaren 1970, wijst de versie uit de jaren 1990 met beschuldigende vinger naar het leger en een ontmenselijkte samenleving. Deze franke en visueel schitterende remake van de hand van Abel Ferrara is zijn eerste uitstapje binnen het systeem van de grote studio’s.
BODY SNATCHERS
Op een militaire basis ontdekt een tiener dat mensen tijdens hun slaap vervangen worden door buitenaardse wezens. En als het kwaad nu eens afkomstig was van de macht en niet van het communisme, in deze remake van een sciencefiction-klassieker door Abel Ferrara?