In 1958 kwam Dracula uit, een van Hammer Film Productions’ meest emblematische films, die van Christopher Lee een ster van het horrorgenre maakte. De poging om opnieuw de honger op te wekken naar de klassieke horrorfilms die Universal uitbracht in de jaren 1930 wordt een geweldig succes. De film slaagt erin om de onsterfelijke Bela Lugosi te vervangen met een nieuw zwoel en impactvol icoon, dat schittert in de kleurenfilm die het rood van het bloed op het witte doek tovert. Terence Fisher, die het jaar voordien de Frankensteinmythe al opnieuw tot leven wekte met The Curse of Frankenstein, wordt de sterregisseur van het gouden tijdperk van deze beroemde Engelse productiemaatschappij. De film was zo’n succes dat de studio er op 16 jaar tijd een franchise van 9 films van maakte. 

Terence Fisher stapte na de derde film op, terwijl Christopher Lee afstand nam van het personage dat hij ten alle koste achter zich wou laten, maar waar hij aan vastgeketend zat. Hij zal er pas veel later van verlost worden, wanneer het personage van Saruman in The Lord of the Rings zijn Dracula eindelijk zal overschaduwen. Dracula, die geld in het laatje brengt bij Hammer Film Productions, zal de tand des tijds echter slecht doorstaan. Er wordt geprobeerd om het personage aan te passen aan de tijdsgeest in het meer dan kitscherige Dracula A.D. 1972 en in de laatste film uit de reeks The Legend of the 7 Golden Vampires die gecoproduceerd wordt met de gebroeders Shaw en die meegaat in de rage van de martialartsfilms.