Regisseur, scenarist, producent. Boris Szulzinger was van alle markten thuis, maar heeft vooral zijn stempel gedrukt op de in ons land ondervertegenwoordigde genrecinema. Hij was een van de eerste studenten aan de Brusselse filmschool INSAS, liep stage bij Jean-Pierre Melville, was verslaggever in de Verenigde Staten, produceerde documentaires, lanceerde als coregisseur en producent de animatiefilm carrière van cartoonist Picha, en draaide zowel reclamespots (Sabena, Barbie ...) als enkele korte films.

Zijn meest gekende langspeler is Les Tueurs fous, gebaseerd op een gruwelijk fait divers uit de zomer van 1971 toen in Frankrijk twee jongvolwassenen zich tien dagen lang onledig hielden met het neerschieten van toevallige voorbijgangers. Szulzinger maakte van de film echter geen aanklacht tegen jeugddelinquentie, maar beperkt zich tot een ijzingwekkend nuchter portret van twee amorele mensen die zonder wroeging een bloederig spoor door Brussel trekken. Critici hadden moeite met de tentoongespreide brutaliteit en verweten de film een gebrek aan morele bezorgdheid. Les Tueurs fous was zijn tijd dan ook ver vooruit en een historische voorloper van de zogenaamde serial killer films die later furore zouden maken.

De tweede film is het geschifte Mama Dracula. Professor Van Bloed krijgt een uitnodiging om een conferentie over bloedonderzoek bij te wonen in een dorpje in Transsylvanië, georganiseerd door Gravin Dracula. De gravin, gespeeld door Oscarwinnares Louise Fletcher, heeft tweelingzonen die de modezaak Vamp openhouden om maagden in de val te lokken wiens bloed wordt gebruikt voor het dagelijkse bad van de matriarch. Flauwe grappen, functioneel naakt en cartoon-achtige actie, de film is pure kolder en een guilty pleasure van formaat.