Le Sexe Qui Parle

Deze parel aan de kroon van de Franse pornocinema ontleent zijn thema aan het al even legendarische "Deep Throat" van Gerard Damiano. Joëlle, getrouwd met Eric, werkt in de reclamewereld. Een bourgeoiskoppel zonder meer. Maar na een avond onder vrienden, begint haar vagina opeens met een schril stemmetje te praten...

Het buitengewone karakter van "Le Sexe Qui Parle" ligt eerst en vooral in zijn formele kwaliteiten: de montage van Gérard Kikoïne, de beeldvoering van Roger Fellous (die nog DOP was onder Duvivier en Buñuel). Het belang zit ook in de intrigerende mix van verschillende genres: de film is zowel een burgerlijk drama als een boerse komedie op het randje van het vulgaire en flirt met de conventies van het horror- en fantastische genre. Dit meesterwerkje van hardcore-erotiek won in augustus 1975 de Grote Prijs op het eerste (en laatste) pornografische filmfestival van Parijs. De meest expliciete scènes werden ook overgebracht op Super 8 en op de markt gebracht via postorder door Eagle France met ronkende titels als "Délire vaginal", "Les Branleuses en partouze", "Une queue pour deux lesbiennes"...

(vrij naar "Le Dictionnaire des films français pornographiques et érotiques en 16 et 35 mm", Serious Publishing)